In september is het altijd weer zover, een week lang genieten van een feestweek die al jaren aan elkaar hangt van de “eenvoud”.

Een spelletje, stukje wandelen, rondje fietsen, door een slootje rennen/zwemmen, over de markten flaneren en wat bijkletsen in een tentje die al jaren niet meer weg te denken is op het evenemententerrein aan de Zijdewinde. En toch kijkt een groot deel van het dorp uit naar die eenvoudige eerste volle week in September. Nieuwsgierig informeren naar het thema en wie wordt de Miss. Al maanden van te voren wordt daar naar geïnformeerd, wat door de nieuwe opzet toch spannend blijkt te zijn.

Wanneer je om je heen kijkt naar buurtdorpen en -gemeenten, waar de feesten ook groots worden opgezet, die ik trouwens graag bezoek, moet de ambiance vaak aangekleed worden met artiesten en bands. Natuurlijk niets mis mee, maar in Vijfhuizen zijn de bezoekers en de bewoners de artiesten. Elkaar vermaken, bijpraten met mensen die je alleen in die week spreekt. De eenheid die groeit in de feestweekteams, het gezonde competitie gevoel wat in de strijd wordt geworpen voor de fel begeerde Supercup, de herkenbare aankleding per team, dat is de kracht van onze feestweek en loopt deze hele week als een rode draad door ons kleine dorpje.

Als we terug kijken hoe dit ooit begon;
In de eerste jaren waren ze er al, de spelletjes op de Kromme Spieringweg, met twee kleine tentjes op het schoolplein bij het dorpshuis. Toen waren de slotavonden grote verkleedpartijen, 90% van de bezoekers trad aan in de meest uiteenlopende kostuums wat bij het thema van dat jaar hoorde. 

Je kwam mensen tegen in een skipak compleet met de ski’s, in de Tiroolse week. Een Spaanse vlieg in de gelijknamige week, en sombrero’s zo groot als een parasol in de western week. En zo zijn er vele jaren voorbij gegaan met ieder jaar een nieuw thema met de bijbehorende miss en een commissie die de traditie van het verkleden in stand hield.

Teams met namen als de Vijfhuizer Girls en Vijfhuizer Boys, de Parasolletjes, Magnificat 7, de Merino’s etc. Veel bedrijven hadden een eigen team zoals Blom, de Wilde, en de Ollie’s, kinderen van de familie Olsthoorn, om er maar een paar te noemen. De verkleedpartijen werden minder en het herkenbare shirt per team maakte zijn intrede. Er rijden nu zelfs trucks, winkelwagens en caravans in de teamkleuren. Er zijn teams met een biermobiel, een bar, een bakfiets, wat gaat er in de toekomst nog meer bij komen?

Tussen 1980 en nu zijn er veel veranderingen zichtbaar geworden. Ook door de gemeentelijke verplichtingen waar de organisatie mee te maken heeft, zaken als de veiligheid, de horeca (bandjessysteem), geluid en nog meer regeltjes waar een ieder zich aan dient te houden, kwamen de laatste jaren om de hoek kijken. Het naleven van deze regels is voor de meeste bezoekers de normaalste zaak van de wereld en als we dat weten vol te houden, zal de feestweek nog jaren in deze formule blijven bestaan.

Wat wel gebleven is, is die heerlijke “eenvoud”.

Een liefhebber